FCI-Standard N° 257/16.06.1999
SHIBA
( Shiba Inu )
POCHODZENIE : Japonia.
PATRONAT: FCI.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 15.06.1992.
UŻYTKOWOŚĆ:
Pies myśliwski do polowania na ptaki i małą zwierzynę. Pies do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I. :
Grupa 5 Szpice i psy ras pierwotnych.
Sekcja 5 Szpice azjatyckie i rasy pokrewne. Bez prób pracy.
KRÓTKI RYS HISTORYCZNY:
Shiba była rodzimą japońską rasą już od czasów pierwotnych. Słowo „shiba” oznacza coś „małego”, „małego psa”. Środowiskiem, w jakim ukształtowała się shiba, był górzysty obszar, położony nad brzegiem Morza Japońskiego; [shiba] używana była [tam] do polowania na małą zwierzynę i ptaki. Przedstawiciele rasy różnili się od siebie nieznacznie, ze względu na zróżnicowanie miejsc ich pochodzenia. Ponieważ w latach 1868-1912 sprowadzano z Anglii takie psy, jak setery angielskie i pointery, polowania stały się w Japonii formą sportu. Krzyżowanie shiby z angielskimi psami stało się tak powszechne, że w okresie między rokiem 1912 a 1926 czysta shiba stała się prawdziwą rzadkością, której występowanie ograniczało się do obszarów, z których się wywodziła. Około roku 1928 myśliwi i inni wykształceni ludzie zainteresowali się ochroną czystej shiby ; rozpoczął się poważny program ochrony niewielkiej liczby czystych linii, natomiast wzorzec rasy ostatecznie ujednolicono w 1934 r. W 1937 r. shiba została uznana za „pomnik przyrody”; następnie hodowano ją i ulepszano tak, by stała się znakomitą rasą, jaką znamy dziś.
WRAŻENIE OGÓLNE:
Pies małej wielkości, harmonijny, o dobrym kośćcu i dobrze rozwiniętych mięśniach. Mocnej budowy. Szybki, swobodny i piękny chód.
WAŻNE PROPORCJE :
Długość Stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 10:11.
ZACHOWANIE / TEMPERAMENT:
Pies niezależny, wierny, o wyostrzonych zmysłach, bardzo czujny.
GŁOWA:
MÓZGOCZASZKA:
Czaszka: Szerokie czoło.
Stop: Wyraźnie zaznaczony, z delikatną bruzdą.
TRZEWIOCZASZKA :
Nos: Pożądany czarnego koloru. Grzbiet nosa prosty.
Kufa: Umiarkowanie gruba, zwężająca się.
Wargi: Przylegające.
Szczęka: Zęby mocne; zgryz nożycowy.
Policzki: Dobrze wykształcone.
Oczy: Stosunkowo małe, trójkątne, ciemnobrązowego koloru; zewnętrzne kąciki oczu skierowane ku górze.
Uszy: Stosunkowo małe, trójkątne, nieco pochylone do przodu, pewnie stojące.
SZYJA: Gruba, mocna i zharmonizowana z głową i tułowiem.
TUŁÓW: Mocny.
Grzbiet: Prosty i mocny.
Lędźwie: Szerokie i umięśnione.
Klatka piersiowa : Głęboka; żebra umiarkowanie wysklepione.
Brzuch: dobrze podciągnięty.
OGON: Wysoko osadzony, gruby, zdecydowanie zwinięty lub zagięty jak sierp nad grzbietem; gdy ogon jest opuszczony, jego koniec sięga niemal stawów skokowych.
KOŃCZYNY
KOŃCZYNY PRZEDNIE: Widziane z przodu., przednie kończyny proste.
Łopatka: umiarkowanie ukośna.
Łokcie: przylegające.
KOŃCZYNY TYLNE:
Udo: długie.
Podudzie: krótkie, ale dobrze rozwinięte.
Staw skokowy: gruby i mocny.
ŁAPY: Palce zwarte i dobrze wysklepione. Opuszki twarde i elastyczne. Pazury twarde, preferowane ciemnego koloru.
CHODY:
Lekkie i energiczne.
SZATA:
WŁOS: Włos okrywowy szorstki i prosty; podszycie miękkie i gęste; włos na ogonie nieco dłuższy i odstający.
MAŚĆ: Ruda, czarna podpalana, sezamowa, czarna sezamowa, ruda sezamowa.
Definicja koloru sezamowego:
• Sezamowy: Równomierne połączenie białych i czarnych włosów.
• Czarny sezamowy: Przewaga czarnych włosów nad białymi.
• Rudy sezamowy: Rude tło, połączone z czarnymi włosami.
Wszystkie wspomniane wyżej kolory muszą mieć „urajiro”.
„Urajiro”:
Biaława szata po bokach kufy, na policzkach, spodzie żuchwy, szyi, klatce piersiowej, brzuchu i spodniej części ogona
oraz wewnętrznej stronie kończyn.
WIELKOŚĆ:
Wysokość w kłębie:
Psy: 40 cm.
Suki: 37 cm.
Tolerancja 1,5 cm powyżej i poniżej.
WADY:
Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu.
WADY DUŻE:
– Sucze psy / samcze suki.
– Nieprawidłowy zgryz (przodozgryz lub tyłozgryz).
– Liczne braki w uzębieniu.
– Płochliwość.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
– Agresja lub wyraźna lękliwość.
– Nie stojące uszy.
– Wiszący lub krótki ogon.
Każdy pies przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.
N.B.: Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie.
link do wzorca w formacie pdf na stronie ZKwP: